| Cunussìv ‘l Pacì Paciana, grand padrù de la val Brembana? L’èra pròpe ü berechì, ma però de chi piö fì. Lü l’robàa di gran palanche, tat in cà cóme ‘n di banche, pò l’fàa sö tace pachècc de dunàga ai poarècc. Saràl fals o saràl vira? Fato stà che lü, a la sira, l’éra ‘n giro col trumbù de sbaràga ai pelandrù. L’è che lü ‘n de la specéra no l’s’è mai vardàt in céra: ghe parìa de èss angelì, piö che làder e assassì. Sóta i ögg de la cuestüra, töcc i dé l’indàa ‘n pianüra, pò söi mucc e söl segràd, ma però i l’à mai ciapàd. L’à tremàd öna matina sö söl put che gh’è a Sedrina, ma al momènt ch’i è dré a ciapàl, zó del put, pò sö ‘n de val! |
Zà i gh’ìa dicc che pò ai vólp vège s’pöl taiàga vià i orège, ma lü dóls comè la mél: “Sé, ma mia de chèsto péll”. Ma l’gh’ìa ‘nsèm con lü ‘l Carcino, grand amìs però cretino che, per fórsa o per amùr, l’à düsìd fa ‘l traditùr. Co la fam istrepassada che l’gh’ìa adòss, chèla panada de tresènto marenghì, se l’ghe fàa ciapà ‘l Pacì, l’éra dóra…E öna matina che öna lépera assassina l’ìa pìàd ol sò tüdùr, l’é ‘ndacc fò a ciamà ‘l dutùr. Ma però a la prima ultada l’à ciapàd ön’ótra strada, l’è curìd, chèl limbanù, zó di guàrdie a fà ol spiù. L’è per chèl che ‘n val Brembana gh’è restàd del póer Paciana la memòria, ‘l nòm e ‘l rèst, d’ü brigànt che l’ par onèst. |
|
| Càrmen Fömagala Guaréia (Carmen Fumagalli Guariglia) | ||