Ol àsen del nóno Barnaba a l’gh’ia sèmper de passà per di stra-
dèle ’n mes ai cap, e ‘n chèste stradèle, ‘mpó co l’aqua e ‘mpó co ‘l
sul,  a i s’éra facie dét di büse  e di caresade (1) tat fónde che i röde del 
carèt i gh’ia per fórsa de stà dét lé, compàgn ch’i föss di rotaie.
Quando po’ ‘l caret l’éra bèl pié, ol àsen al ghe riàa piö a tràl fò de
sté caresade.
    Ü dé öna rana la s’éra fermada dét in de l’aqua de la caresada.
Ol àsen, in del vègn inàcc co ‘l sò crapù sbassàt  zó per la fadiga, a
l’l’hà ésta: l’gh’à dacc la us e l’à facc belü di sfórs (2) per tiràs in
banda; ma ‘l zùen che l’éra ‘nsèma e l’gh’ia a’ frèssa a l’gh’à usàt
dré rabiùs: “Cósa fét pò, ‘mbecìle? ‘ndo ölet indà adèss?” e zó ona
bestèmia e öna fröstada.
    Ol àsen l’à mia püdìt ischià la rana: l’gh’è passàt sura co la röda
e l’l’à schissada.
    Ön’ótra rana, che l’éra lé ‘n banda a la strada, l’à dicc: “Chè
bestia catìa e sènsa cör! a l’l’hà spaentada per fàla mia scapà e per
püdì schissàla!”.
    Di ólte la zét la ciama prepotèncc e catìv pò a’ chi ghe entra
per negót, o adiritüra la èd i laùr (3) al incontrare de chèl ch’i è. L’è
catiéria de töcc i dé.


(1)    buche e careggiate
(2)    ed ha ben fatto degli sforzi
(3)    vede i fatti 

 


L'asino e la rana

L’asino di nonno Barnaba, per il suo lavoro, doveva sempre passare per stradelle in mezzo ai campi, e, in queste stradelle, un po’ con l’acqua e un po’ con il sole, si erano fatte buche e careggiate tanto profonde che le ruote del carretto dovevano per forza stare dentro come fossero delle rotaie. Quando poi il carretto era carico, l’asino non riusciva neanche a tirarlo fuori da queste careggiate

continua......

 


 Dalmen, agosto 2009